Pełen line-up tegorocznej edycji Najpiękniejszego Festiwalu Świata można znaleźć na oficjalnej stronie www.polandrockfestival.pl.
Niewiele jest zespołów heavymetalowych, zdołały odnieść sukces tak piorunujący jak brytyjska kapela Judas Priest. Podczas trwającej ponad 40 lat kariery muzycy wywarli ogromny wpływ na świat muzyczny.
Mimo upływu czasu, twórczość Judas Priest nadal jest na topie, czego dowodem mogą być ich osiągnięcia przypadające na lata 2000. W 2006 roku zespół został uhonorowany dedykowaną im ceremonią VH1 Rock Honors. W 2010 roku kapela została nagrodzona statuetką Grammy za Najlepszy Występ Metalowy. Siedemnasta płyta Judas Priest, „Redeemer of Souls”, ukazała się w 2014, a wydana w 2018 płyta „Firepower”, stała się najwyżej notowanym albumem zespołu w Stanach Zjednoczonych.
Mimo upływu czasu, twórczość Judas Priest nadal jest na topie, czego dowodem mogą być ich osiągnięcia przypadające na lata 2000. W 2006 roku zespół został uhonorowany dedykowaną im ceremonią VH1 Rock Honors. W 2010 roku kapela została nagrodzona statuetką Grammy za Najlepszy Występ Metalowy. Siedemnasta płyta Judas Priest, „Redeemer of Souls”, ukazała się w 2014, a wydana w 2018 płyta „Firepower”, stała się najwyżej notowanym albumem zespołu w Stanach Zjednoczonych.
Judas Priest to brytyjska kapela heavymetalowa założona na początku lat 70-tych w Birmingham (czyli w mieście, które przez wielu jest uważane za kolebkę gatunku). W 1974 roku do gitarzysty K.K. Downinga i basisty Iana Hilla dołączyli wokalista Rob Halford i gitarzysta Glenn Tipton. W ten sposób powstał trzon składu, który miał już wkrótce odmienić oblicze muzyki heavymetalowej. Muzycy musieli się najpierw ze sobą zgrać. W tym okresie ukazały się dwa albumy: „Rock Rolla” w 1974 i „Sad Wings of Destiny” w 1976, a skład wypracował formułę, która miała odróżnić Judas Priest od reszty hardrockowych zespołów. W ciągu kolejnych czterech lat ukazały się cztery albumy: w 1977 „Sin After Sin”, w 1978 „Stained Class” i „Hell Bent for Leather” oraz wydany w 1979 roku „Unleashed in the East”, które dały światu ponadczasowe hardrockowe przeboje, takie jak „Sinner”, „Diamonds and Rust”, „Hell Bent for Leather” czy „The Green Manlishi” (nagrany z Two Pronged Crown). Zamiłowanie kapeli do skórzanych ubrań z ćwiekami sprawiło, że ten styl wpisał się na stałe w wizerunek fanów muzyki metalowej.
Można śmiało powiedzieć że lata 80-te należały do Judas Priest. Kapela na stale zagościła na czele stawki kapel metalowych i wydała w tym czasie klasyczne już albumy, takie jak „British Steel” z 1980, „Point of Entry” z 1981, „Screaming for Vegenance” z 1982, i „Defenders of Faith” z 1984. Z tych właśnie albumów pochodzą kolejne hardrockowe przeboje – znane na całym świecie „Breaking the Law”, „Living After Midnight”, „Heading Out to the Highway” i „You’ve Got Another Thing Coming”. Lata 80-te przyniosły Judas Priest uznanie na arenie międzynarodowej – kapela uzyskała status festiwalowego headlinera i dawała wyprzedane koncerty na największych stadionach świata. Muzycy z Judas Priest wystąpili na pierwszej edycji festiwalu Monsters of Rock w Donington Park w 1980, na US Festival w Stanach Zjednoczonych, i na Live Aid w 1985.
Artyści eksperymentowali z bardziej melodyjnym brzmieniem w muzyce hardrockowej, czego efektem stały się dwa albumy: wydany w 1986 roku album „Turbo” i „Ram It Down” z 1988 roku. W 1987 ukazał się drugi w karierze zespołu krążek dokumentujący ich występ na żywo, czyli „Priest… Live!”. Rok 1990 przyniósł zmianę kierunku granej przez Judas Priest muzyki – krążek „Painkiller” był najcięższym wydawnictwem w karierze kapeli. Wydanie tego albumu zbiegło się z pojawieniem się w zespole nowego perkusisty – do Judas Priest dołączył Scott Travis. W 2004 roku muzycy byli gośćmi specjalnymi podczas Ozzfestu, gdzie wystąpili u boku Black Sabbath. Rok później wydali krążek zatytułowany „Angel of Retribution”. Ciekawą pozycją w dyskografii Judas Priest jest składający się z dwóch płyt album koncepcyjny pod tytułem „Nostradamus”, wydany w 2008 roku. Dwupłytowe wydawnictwo uplasowało się na 11 miejscu listy Billboard Top 200. W 2009 roku ukazała się płyta „A Touch of Evil: Live” , która przyniosła Judas Priest nagrodę Grammy za brawurowe wykonanie klasycznego przeboju „Dissident Aggressor”.
W 2008 roku muzycy z Judas Priest wyruszyli na światową trasę koncertową by uczcić 30 rocznicę wydania krążka „British Steel”. Koncertowa set lista w całości opierała się na tym klasycznym albumie, a ukoronowaniem serii koncertów stało się specjalne, dwupłytowe wydanie „British Steel” w 2010 i DVD dokumentujące tę trasę koncertową.
Gdy w 2010 roku Downing opuścił kapelę, jego miejsce zajął brytyjski gitarzysta Richie Faulkner, który doskonale wpasował się w klimat zespołu i sprawił że kapala Judas Priest nabrała nowej energii.
Członkowie Judas Priest nie zwalniali tempa – pojawili się na finale Amerykańskiego Idola, wydali DVD/BluRay „Epitaph”, które zostało nagrane podczas ich występu w Hammersmith Apollo w 2012 roku. Dwa lata później ukazała się płyta zatytułowana „Redeemer of Souls”, a najnowsza płyta zespołu, zatutułowana „Firepower”, ukazała się w marcu 2018 roku.
Można śmiało powiedzieć że lata 80-te należały do Judas Priest. Kapela na stale zagościła na czele stawki kapel metalowych i wydała w tym czasie klasyczne już albumy, takie jak „British Steel” z 1980, „Point of Entry” z 1981, „Screaming for Vegenance” z 1982, i „Defenders of Faith” z 1984. Z tych właśnie albumów pochodzą kolejne hardrockowe przeboje – znane na całym świecie „Breaking the Law”, „Living After Midnight”, „Heading Out to the Highway” i „You’ve Got Another Thing Coming”. Lata 80-te przyniosły Judas Priest uznanie na arenie międzynarodowej – kapela uzyskała status festiwalowego headlinera i dawała wyprzedane koncerty na największych stadionach świata. Muzycy z Judas Priest wystąpili na pierwszej edycji festiwalu Monsters of Rock w Donington Park w 1980, na US Festival w Stanach Zjednoczonych, i na Live Aid w 1985.
Artyści eksperymentowali z bardziej melodyjnym brzmieniem w muzyce hardrockowej, czego efektem stały się dwa albumy: wydany w 1986 roku album „Turbo” i „Ram It Down” z 1988 roku. W 1987 ukazał się drugi w karierze zespołu krążek dokumentujący ich występ na żywo, czyli „Priest… Live!”. Rok 1990 przyniósł zmianę kierunku granej przez Judas Priest muzyki – krążek „Painkiller” był najcięższym wydawnictwem w karierze kapeli. Wydanie tego albumu zbiegło się z pojawieniem się w zespole nowego perkusisty – do Judas Priest dołączył Scott Travis. W 2004 roku muzycy byli gośćmi specjalnymi podczas Ozzfestu, gdzie wystąpili u boku Black Sabbath. Rok później wydali krążek zatytułowany „Angel of Retribution”. Ciekawą pozycją w dyskografii Judas Priest jest składający się z dwóch płyt album koncepcyjny pod tytułem „Nostradamus”, wydany w 2008 roku. Dwupłytowe wydawnictwo uplasowało się na 11 miejscu listy Billboard Top 200. W 2009 roku ukazała się płyta „A Touch of Evil: Live” , która przyniosła Judas Priest nagrodę Grammy za brawurowe wykonanie klasycznego przeboju „Dissident Aggressor”.
W 2008 roku muzycy z Judas Priest wyruszyli na światową trasę koncertową by uczcić 30 rocznicę wydania krążka „British Steel”. Koncertowa set lista w całości opierała się na tym klasycznym albumie, a ukoronowaniem serii koncertów stało się specjalne, dwupłytowe wydanie „British Steel” w 2010 i DVD dokumentujące tę trasę koncertową.
Gdy w 2010 roku Downing opuścił kapelę, jego miejsce zajął brytyjski gitarzysta Richie Faulkner, który doskonale wpasował się w klimat zespołu i sprawił że kapala Judas Priest nabrała nowej energii.
Członkowie Judas Priest nie zwalniali tempa – pojawili się na finale Amerykańskiego Idola, wydali DVD/BluRay „Epitaph”, które zostało nagrane podczas ich występu w Hammersmith Apollo w 2012 roku. Dwa lata później ukazała się płyta zatytułowana „Redeemer of Souls”, a najnowsza płyta zespołu, zatutułowana „Firepower”, ukazała się w marcu 2018 roku.
